• २०८१ कातिर्क २४ शनिवार

भित्ता

कैलासकुमार पाण्डेय

कैलासकुमार पाण्डेय

माउसुलीलाई लाग्छ
भित्ता मैले रोकेको छु
मैले नथेगेको भए जति बेला पनि
भत्किसकेको हुन्थ्यो
भित्ता माउसुलीको घर हो भन्दा हुन्छ
माउसुलीको घर हो कि
घरको भित्ता हो ?

लहरै टागिएका तस्बिरहरु
भित्तालाई आफ्नै मान्छन्
त्यति मात्र होइन
आफै भित्ता हुँ ठान्छन्
आफु नभए
भित्ता नै हुन्थेन भन्छन् ।

भित्ताको रंग, सजावट
भित्तालाई जिस्काइरहेको हुन्छ
हामी बिना
भित्ताको अस्तित्व नै छैन ।

भित्ताको कान हुन्छ भन्छन्
साच्चिकै हुने भए
गुह्य केहि बाकी रहन्थेन ।

ठेल्दै -ठेल्दै
भित्तामा पुर्‍यायो भन्छन्
कति अडकिएका छन्
भित्तामा ?

भित्ता अन्ततः भित्ता हो
भित्र लुकेकाहरुको छुट्टै संसार छ
ओछीमा बसेका माहुरी
दालानमा बस्ने गौथली
ओत लाग्ने सुरक्षित जस्तो लाग्ने ठाउँमा
बस्ने परेवा सबै
आफ्नै घर मान्दछन् ।

आकार, प्रकार, रंगरोगन
खुइलिइ चिन्ता पर्छ
गला चाउरिए केहि छैन वरु
ऋण काडेर, बन्धक बसेर पनि
भित्ता बचाउनु छ ।

भित्ता एक्लो सम्झिन्छ
चार दिवाल,चार किल्ला बिर्सिन्छ
भुइँ ,छानो, झ्याल, ढोकाको
अस्तित्व मान्दैन भित्ता ।


कैलासकुमार पाण्डेय
परशुराम १२, उनरुवा, डडेल्धुरा