बसन्त चोधरी

साँझको बिसौनीमा
म
जीवनले ऐना हेरेको देख्छु
यन्त्रवत्अनि दुःखी मनले
माया सम्झी
कविता लेख्छु।

देख्दा
केही बदलिएको देखिँदैन
छुँदा
स्पर्श नभए जस्तो पनि लाग्दैन
तरपक्कै
कतै केही त भएकै छ
हो, हेर्दाभने देखिँदैन
छुन खोजेर पनि
स्पर्शमा त्यो समेटिँदैन ।

म तिमीलाई छुन सक्दिनँ
जसरी चन्द्रमालाई
हात लम्काएर छुन सक्दिनँ
तिमी र चन्द्रमामा
तैपनि एउटा भेद छ
चन्द्रमाकहिलेकाहीँ
मेरो झ्यालतिर आउने गर्छे
तिमी आउँदिनौ !
यसरी त
चन्द्र र सूर्यपनि लुक्दैनन्
तर तिम्रो मायासामु
म यसरी झुक्छु
फलले लटरम्म हाँगा पनि
त्यसरी झुक्दैनन्।
मेरो सामुन्ने विवशताको
उदास पोखरी छ
पानी पाउने आश छैन
त्यसैले म पोखरीको
उदासी पिउने गर्छु
विरागभित्र पनि
अनुराग भएर जिउने गर्छु ।

साभार: वसन्त (कवितासङ्ग्रह)

[email protected]
(चौधरी विशिष्ट साहित्यकार हुन् ।)