कविता
१
पहिले दसैँमा
जस्तो थियो, त्यस्तैमा रमाउँथेँ
नपाइने नानाको कुरै गर्दैनथेँ
चिचीका सम्झनाले मन अमिलो पार्दैनथेँ
लट्टाइँमा जोडिएका मेरा
सपनाका चङ्गाहरू सपनामै रहन्थे ।
२
बरू
एक हूल केटाकेटीको कुरा गर्थेँ
बारीका डिलमा उभिएर
घामजस्तै उजेला कविता वाचन गर्नेहरू
अनि थिए
जूनजस्तै शीतल लय सुनाउने गन्धर्वहरू
एक माना चामल र एक पाथी धान
हाँसी हाँसी पोल्टामा हालिदिने आमाहरू ।
३
छन् सम्झनामा,
काँक्रा हैन, सुटुक्क मन चोरेर हिँडेका रातहरू
नकराओस् भनेर कुकुरलाई दिन
राखिएका गोजीका हाडहरू
आजभोलि हाड गाडी र सुविधा भएर
महलका कुकुरहरूको भागमा परेको छ
र त दसैँ भए पनि गाउँ रित्तै भएको छ ।
४
मलाई दसैँका आकाशमा देखिने
सेता भुवादारी बादलको मुहार हेर्न मन छ
मन फुरुङ्ग पार्दै उडिरहेको
रम्घातिरबाट झर्दै गरेको पहलमान दाइजस्तै
झम्के फुलीमा पिङ् खेलिरहेकी मैना दिदीजस्तै
एक अञ्जुलीमै शिरदेखि पाउसम्मको रिस मार्ने
उत्तरायणी र हर्रबटेको पानीजस्तै
कहाँ छ, यो पिच र ढलानमा मेरो दसैँ ?
जिङ्ग्रिङ्ग डन्डी निस्केर
धेरैलाई खोस्याएको घाउ मात्र छ ।
५
दसैँ आयो कि झझल्को छ,
थानी माईको कालरात्रि नाचको
त्यो हरे दाइको मुरलीको, टीके दाइको पिपिरीको
पिङ्को लिङ्गोले पिङ खेलेर
काँधका खाला गएका हरिकृष्ण र विनोदको
नाटकका पोस्टर टाँस्न, भातको हैन
खुसीको माड बोकेर हिँडेका दीपक दाइको
छमछम नाच्ने गौरी र विन्दुहरूको
डुल्छ हावा रेलिमाई बासनै बोकेर ..
कहाँ छ मेरो दसैँ ?
६
त्यो उन्मुक्त दसैँ
र यो तासमा कैद दसैँ
अलिकति सितनका टुकुरा
र केही प्यालाहरूमा कैद भएको दसैँ ।
७
भन्छौँ तिमी, दसैँ फेरिएछ,
फेरिएको त तिमी पो रहेछौ,
फेरिएको त म पो रहेँछु ।
(कविताका ग्रामीण प्रसङ्ग तनहुँ चुँदीरम्घाबेसीका हुन)
विधान आचार्य, सातदोबाटो, ललितपुर ।
[email protected]
९८५१०४६६९२
