कविता
यति धेरै माया दिई, मन भरि दुस्ख नदेउ
बाटो वरपर फुल्ने, पंलास टिपी शिरमा नलाऊ
यति धेरै‘।।
जो भाग्यमा कोरिएका, सुख दुस्ख स्वीकार छन् २
केहि तिता पल केहि मिठा फल, सबै सबै स्वीकार छन्
यो हातहरु अस्वस्थ छन्, भो सान्त्वना मलाई नदेउ
यति धेरै‘।
यो बाटोमा कति काँडा, कति फूल टिपी हिडें २
कति पराइ आफ्ना देखें, कति आफ्ना पराइ भेटें
यो जिन्दगीको मोडमा, भो सहारा मलाई नदेउ
यति धेरै‘।।
दीपक जंगम
