लघुकथा
धेरै अघि मेरो हजुर-
ताराको पथमा डुलाउँला
सपनाझैँ स्वर्गमा लैजाउँला
अमृतका कणकण पिलाएर
अमर इतिहासमा बनाउँला..
…यी प्रतिज्ञा मैले गरेको थिएँ ।
ती सब भूल थिए कि
मेनाकाको यौवन दिलाउँला भनेको थिएँ !
तर, अब त यति ढुक्क हुन सक्छुः
कि म यस धरतीको मानिस
यहाँको गुलाबमा फुलेको मानिस,
हजुरलाई……..
सारी किनिदिनु सक्छु,
होटल लगी खुवाउनु सक्छु
चौरास्ताको बाटो ठुलाउँन सक्छु,
सत्यवान भइदिन सक्छु, चरित्रवान् भइदिन सक्छु,
म हजुरलाई……..
बाँचुञ्जेलसम्म माया गर्न सक्छु,
स्वर्गको उडानमा मैले
घरकै सिढी उक्लन बिर्सिएछु !
अमरत्वको भरममा मैले
झण्डै बाँच्न नै बिर्सिएछु !
मेरो धरतीलाई धेरै रुवाएछु !
मैले मानिसको हृदयको अपमान गरेछु
तर अब त यति ढुक्क भई भन्न सक्छुः
कि म यस धरतीको मानिस
यहाँको गुलाबमा फुलेको मानिस
हजुरलाई……..
कालिदासको शकुन्तला बनाउन सक्छु,
भरतझैँ विभूतिको आमा बनाउन सक्छु,
पराजय पनि स्वीकार गर्ने मानिस
माया पनि गर्ने मानिस
मानिस हुँ भइदिन सक्छु !
म हजुरलाई……..
बाँचुञ्जेलसम्म रक्षा गर्न सक्छु !
यसरी
पहिलेका भूल संशोधन गरी
मेरो कविताको भर्खरै प्रकाशित कितापजस्तो
यो हजुरको टेबलको फूलदानमा
बिहानै फेरेर राखेको नयाँ फूलजस्तो
मेरो मायाको नयाँ संस्करण
यी दुई आँखाका
ट्रेमा लिएर आएको छु !
जहाँ हजुरले मलाई
र मैले हजुरलाई
सधैँ- सधैँ पाएको छु !
बैरागी काइँला
(बैरागी काइँलाका कविताहरू)
