तो हु

मौरीले बनाउँछे मह, उसले माया गर्छे फूलहरूलाई
माछा तैरिन्छ, उसले माया गर्छ पानीलाई
पक्षी गाउँछन्, माया गर्छन् आकाशलाई
मान्छेले जिउनका लागि, हे मेरी छोरी
उसले अवश्य नै गर्नुपर्छ आफ्ना साथी- भाइलाई माया ।

एउटा ताराले मात्र आकाश जगमगाउन सक्तैन
एक कसौंडी भातले पूरै फसल बनाउन सक्तैन
एउटा मान्छे कुनै पनि रूपमा संसार हुँदैन
एउटा निभ्दो कोइलाभन्दा बढी केही हैन ।

पहाड ठडिएको छ धरतीमाथि
यदि यसले धरतीको दीनतालाई हेप्यो भने, कहाँ उभिन्छ त्यो
गहिरो समुद्रले पिउँछ हरेक नदीनाला
यदि यसले अँगालेन भने साना नदी र खोला, पानी हुने छैन समुद्रसँग ।

बूढो बाँसले माया गर्छ मुनाहरूलाई
कोमलतालाई दिन–प्रतिदिन
जब तिमी बुझ्ने हुनेछौ, पिताभन्दा बढी
लिने छौ यो गोलो धरतीलाई आफ्नो अँगालोमा ।

अनुवाद: राजेन्द्र शलभ