कविता
आऊ फर्कौं
फर्कौं ती गोरेटोहरूमा
जहाँ हामी यत्तिकै हिँंडरहन्थ्यौँ
जहाँ हामीले भेट्थ्यौँ
आफ्ना सासहरूको तलाउमा
र समय हल्लिरहन्थ्यो
भत्किएको झ्यालबाहिर ।
हामी घुमिरहन्थ्यौँ
हाम्रै विनाशको खण्डहरमा
आफ्नै निर्दोषिताको ऐनामा
निर्जीव कागजका शब्दकोशहरूमा
र, कुनै पदचिन्ह छोड्दैनथे
हाम्रा पाइलाहरूले ।
जाऊँ, फेरि एकपटक फर्कौंं
हाम्रा सुन्दरतम् दिनहरूको बगैँचामा ।
अनुवाद: राजेन्द्र शलभ
