वसन्त वेला
म ठ्याक्कै
आफ्नी आमा जस्तै छु
छरितो जिउ
पातला औंलाहरू
आँखा- मुनीका काला घेरा उस्तै
एउटा गह्रौं मुटु
पिरहरूले अटेसमटेस
मनभरि कुदीरहने विचारहरू
एक छिन् पनि ढुक्कले बस्न दिंदैनन्
र एउटा मायालु मुस्कान
सधैँ ओठमा सतही
म काटीकुटी
आफ्नी आमा जस्तै छु
उसका आँशु
मेरा आँखामा बग्छन् ।
अनुवाद: राजेन्द्र शलभ
