नीता गुरूंग भाटिया

जीवनमा केही बन्ने मेरो ठूलो धोको थियो
भाग्यले साथ न दिदा मन साह्रै रोको थियो ।

संसारमा बाँच्नलाई सककधै हाँसेर नै बाककचे
के थाहात्यो हाककसोमा आँशुको पोको थियो ।

जीवनको गोरेटोमा दीप खुशीको बाल्न खोज्दा
औशीको कालो रात ले शत्रु बनि छोको थियो ।

साँच्चो प्रेमको वाचा गरेर साथी कति बने जीवनमा
कसरी भनुँ घात गरी वाचा तोड़्ने कोको थियो ।

जीवनमा न्यानो मायाको साथ नपाउँदा
यो मन सँधै सँधैको निम्ति भोको थियो ।

नीता गुरूंग भाटिया, गुवाहाटी, असमभारत
[email protected]