समाचार
भरखरै उठेर
मन तातो पानी पिउँदै थिएँ
उनी टुप्लुक्क आइ पुगे
पिउँदा पिउँदैको पानी छाडेर
उनलाई चिया बनाएर दिएँ
यो पटक अलिक बढी नै चिनी राखेर
पिउन्जेल त केही बोलेनन्
सकिएपछि त्यही वचन लगाए
जुन लगाउने गर्थे
जिउभरी
अमिलो बोकी हिड्नेलाई
चियाको गुलियोले पनि केही नगर्नेरहेछ ।
हिजो रामकोटको
राम काइँलो आएको थियो
माग्दैथ्यो अर्को फोटो
पहिलेका सबै हरायो रे
मैले दिईंनँ
भनेँ – फोटोलाई बालुवा जस्तै नछर
सम्हाल्न तिमीलाई नै गाह्रो हुन्छ
फोटो समेत जतन गर्न नसक्नेलाई
विश्वास गर्न गार्हो हुनेरहेछ ।
लोकन्थलीको लोकेन्द्र पनि
माग्दैथ्यो अर्को तस्वीर
पठाईनँ
भनेँ – दिएका त सम्हालेनौ
मसँग भएको त्यो एउटा पनि दिएँ भनेँ
त्यसले त तिमीलाई माटोमा मिलाइदिन्छ
बुझ्नेले त बुझिहाल्छ नि
एउटा तस्वीरमा कति शक्ति हुन्छ !
यस्ता धेरै कुरा
जम्मा भएर बसेका छन् मन भरी
तिमीसँग गर्नको लागि
कुरालाई पूरा पनि नभएको
र अधुरो पनि नरहेको
सपना जस्तो किन बनाउनु ?
आऊ न एकपटक
कुरा गरौँ
तर आउँदा एक्लै आउनु
तिमी त जहाँजाँदा पनि
साथी नलिई हिँड्दै हिँड्दैनौ !
आउनुअघि
यति त भन –
कता छौ, आजकल ?
ठाउँ थाहा भयो भने
आइपुग्नलाई कति समय लाग्छ
अनुमान गर्न सजिलो हुन्छ नि !
उनको प्रश्नको
लामो जवाफ लेखिनँ मैले-
यति भनेँ –
म पनि साह्रै व्यस्त छु
भैसेपाटीकी भिमकुमारीले
सित्तैमा माया बाँड्दैछिन्
भन्ने सुनेको दिनदेखि
कचौरा बोकेर
उनको घरको ढोका बाहिर
आँखा पनि नझिक्याइ कुरिराको छु !
बालकृष्ण कट्टेल
