लगाइदेऊ कपालमा शिरफूल, मायाको बनाऊ ताज,
रहन देऊ हामीबीचका कथाहरू यसै नखोल्नु राज,
भलै बिलाओस् इन्द्रेणी, रङ्गझैँ मस्तिष्कमा छाउँछन्
नखोलिदेऊ पर्दा सम्बन्धको, बरु ढाकिदिनू है लाज ।

भागिदिन्छ तीव्र गतिमा रोकेर रोक्न सकिँदैन
आदेश दिँदै आफैँले दिशाहरू तोक्न सकिँदैन
भैदिन्छ चञ्चल बदमास भगिदिन्छ परपरसम्म
नबन्न ! प्रेमिल भन्दै मनमा लगाम ठोक्न सकिँदैन ।

स्वागत छ, आऊ ! बर्सात गरिदेऊ खडेरी छ हृदयमा
हमेसा रिक्त पन मायाले भरिदेऊ खडेरी छ हृदयमा
हजुर साथै मिली सजाऊँला सुन्दर प्रेमको घर–संसार
सौम्य खुसीका वीजहरू छरिदेऊ खडेरी छ हृदयमा ।

सक्छौ भने सम्झनाको मानापाथी भरे हुन्छ
पैँचो तिर्न पर्दैन भो चलनचल्ती गरे हुन्छ
विश्वास र समर्पणमा एकअर्कामा हराउँदै
फुलाउन फूल हृदयमा मायाको वीज छरे हुन्छ ।।

आजकल खै किन हो ? जो हेरे पनि उस्तैउस्तै लाग्छ
फरकफरक तबरले श्वास फेरे पनि उस्तैउस्तै लाग्छ
सबैको मनमा मेरो मनमा झैँ निर्मल गङ्गा हुन्छ ठान्थेँ
फरक मनका फरक नक्सा केरे पनि उस्तैउस्तै लाग्छ ।

दुर्गाकिरण तिवारी