आर्यश शर्मा घिमिरे

सदियौ देखी एकटकले उभिइरहेको
पहाडको कविता लेखुँ ?
कि त्यही पहाडले आफ्नो छातीभित्र बोकिराखेको
जंगलको कविता लेखु ?
ती जंगलका नफुल्ने फूलहरुको कविता लेखुँ ?
ती जंगलका झुसिल किराहरुको
पुतली बन्ने रहरहरुको कविता लेखुँ कि
तिनका भ्रुण हत्या गरिदिने बारुलाका कविता ?
अनि डढेलो लाग्दा ती बारुला कता जाँदा हुन् ?
ती झुसिल किराहरु कता लुक्दा हुन् ?
अनि त्यो डढेलो लगाउने चट्याङले जन्माएको बादल
कालो थियो कि गोरो ?
जंगल भित्र डुलि हिडने तुँवालोको कविता लेखुँ ?
तुवाँलो…
दुःख जस्तै त हुन्छ नि हगी ?
जति बेर रहयो
उति घना लाग्ने ।
जंगलभित्र यौवनले धपक्कै बलेको गुराँसको कविता लेखुँ कि
गुराँसका बोट माथी ढकमक्कै ढाकिएको कुहिरोको कविता
कि त्यै कुहिरोमा हराइरहेको
एउटा दुखी कागको कविता लेखुँ ?
छिप्पिएको साँझको कविता लेखुँ कि
उदाउँदै गरेको बिहानीको कविता ?

डाँडामाथिको घाम र जूनको कविता लेखुँ कि
लेकतिर बगि जाने खोलाको कविता
खोला किनाराका झुपडीहरुको कविता लेखुँ कि
आँगनमा खेलिरहेका कुखुराका चल्लाहरुकाकविता
कि आकाशमा उडिरहेका चील र बाजहरुको कविता लेखुँ ?
कि त्यही पहाड यही खोला
बाफ बनी बादल बनी
त्यै पहाडसँग ठोक्किएर
खसिजाने पानीका थोपाहरुका कविता लेखुँ ?
कि त्यै पानीको नशामा डुबेर लम्पसार परि
आफ्नै छातीभरी
पाङ्ग्रा र पैताला दगुरिरहन दिने सडकको कविता लेखुँ ?

सडक
दिनभर सुतिरहन्छ
रातभर सुतिरहन्छ
दिनभर र रातभर
चौबीसै घन्टा सुतिरहन्छ ।
सडकले निलेका जंगलका कविता लेखुँ कि ?
जंगलले निलेका सडकका कविता
कि त्यही सडकको एउटा किनारमा
झोक्रीएर बसेको भुस्याहा कुकुरको कविता लेखुँ ?
थोत्रो मिनिबसको टाङ्मुनी
नाङ्गै सुतिरहेका केटाकेटीको कविता लेखुँ ?
त्यो खिया लागिसकेको मिनिबसमा आजसम्म
कति मान्छे चढे होलान ?
कति गीत बज्यो होला ?
कति वटा चुरोट बले होला ?
कि त्यही सडकको अर्को किनारमा मात्तिदै आइरहेको
एउटा् जडयाहाको कविता लेखुँ ?
उसले तानिरहेको आधा जलिसकेको आधा जल्न बाकीँ
चुरोटको कविता लेखुँ ?
उसले रित्याइसकेका बोत्तलहरुको कविता लेखुँ कि
उ जाने भट्टीहरुका कविता लेखुँ ?
कि त्यै भट्टीको साहुनीको कविता लेखुँ ?
साहुनीले भट्टीका लागि चाहिने सामान किन्न
कहाँ-कहाँ पुग्नु पर्दो हो
उनले डुलेका बजारहरुका कविता लेखुँ ?
मान्छेले सामान र सामानले मान्छे बेच्ने
बजारहरुको कविता लेखुँ ?
बजारका खाजाघरमा खाज खान छिरेका
शहरका मान्छेहरुका कविता लेखुँ ?

शहर…….
आदिममानव सभ्यता
क्वाप्पचपाएर
मस्त निन्द्रामा सुतिरहेको छ ।
खाजाघरमा जागिर पाएको चुलेसीको ढाड कति दुख्दो हो
अनि चियाको बाफले कति मान्छेलाइ चुम्दै कहाँ पुग्दो हो ?
अनि त्यो चुल्होमा बलिरहेको दाउरा
जुन हाँगाबाट आएको हो त्यो हाँगामा
पिङ झुन्डिएको थियो कि मान्छेको घाँटी ?
प्रश्नहरुले भरिएको कविता लेखुँ कि
जवाफहरुको कविता ?
मान्छेले लेखेका कविताहरुको कविता लेखुँ ?
कि कविताहरुले लेखेका मान्छेका कविता ?
मान्छेले गाउने गीतहरुको कविता
मान्छेले पढ्ने किताबहरुको कविता
मान्छेले हेर्ने ऎनाहरुको कविता

ऎना……
जसलाइ हेरेर
संसारको सबैभन्दा क्रूर तानाशाही पनि
मुसुक्क मुस्कुराउँछ
र
संसारको सबैभन्दा भलादमी पनि
मनभित्र भित्रै डराउँछ
‘मान्छे हो ऎना मान्छेलाई हेर्न ।
कि त्यै ऎना जन्माउने बालुवाको माइतिघर
मरुभूमिको कविता लेखुँ ?
मरुभूमिको उँटको कविता लेखुँ ?
उसले देखेका सपनाहरुको कविता ?
उसले पर्खिरहेको बर्षातको कविता लेखुँ ?
कि त्यहि खोला त्यही बादल
त्यही सदियौ देखी एकटकले उभिइरहेको
पहाडको कविता लेखुँ ?

आर्यश शर्मा घिमिरे, ललितपुर