युवराज भण्डारी

तिम्रो मुस्कान मन उघार्ने साँचो रहेछ
माया, दुई आत्मा एक हुने बाटो रहेछ

लाग्छ एउटा धागो हो जिन्दगी भन्नु
अदृश्य रही डोरी तानिरहने को रहेछ ?

विश्वासको महल खरानी भो निमेषमै
टुट्यो अमर नाता, रिस आगो रहेछ

मुटु नै रेटियो भन्छन् यहाँ दुनियाँ
के सुन्दैछु बचन पनि धारिलो रहेछ !

छाडी जाने सम्झी आँशु नबगाउनु है
झरी गए फूल कोपिला लाग्दो रहेछ

युवराज भण्डारी
bhandariyub@gmail.com