कविता
तिम्रो मुस्कान मन उघार्ने साँचो रहेछ
माया, दुई आत्मा एक हुने बाटो रहेछ
लाग्छ एउटा धागो हो जिन्दगी भन्नु
अदृश्य रही डोरी तानिरहने को रहेछ ?
विश्वासको महल खरानी भो निमेषमै
टुट्यो अमर नाता, रिस आगो रहेछ
मुटु नै रेटियो भन्छन् यहाँ दुनियाँ
के सुन्दैछु बचन पनि धारिलो रहेछ !
छाडी जाने सम्झी आँशु नबगाउनु है
झरी गए फूल कोपिला लाग्दो रहेछ
युवराज भण्डारी
[email protected]
