कविता
बालक छँदा जतिहुन्थेँ खुशी
अहिले समयले फेर्यो पुरै कोल्टे
आजभोलि अचम्मका पलहरू
सम्झिदै छु अतित
र
गर्दै छु तुलना वर्तमानसँग
कम भए जस्तो हर्ष र उमंग
आए पनि चाड पर्व
जब उमेरले छुन्छ चुचुरो
तब मनमा बज्छ ढ्याङ्ग्रो
तर
चाल्नुछ बाध्यताका पाइलाहरू
यसरी, त्यसरी वा जसरी
नजिकिँदै छ दशैंँ
कतिलाई होला रमाइलो
कतिलाई होला पीडा वोध
खाएको छ सर्लक्कै कोरोनाले
गुमाएका छन् धेरैले आफन्त
धेरैले स्वदेशमा गुमाए
थोरैले विदेशमा
यस्तो परिस्थितीमा
कसरी मनाउनु बडा दशैँ ?
गजेन्द्र मोक्तान, फालेलुङ् –१ पाँचथर !
[email protected]
