कविता
जो हरेक वर्ष तला थप्छ घरको
थप्दैथप्दै तला
मा…..थिसम्म लगेर
घरको छतबाट जून टिप्ने विचार
जसले बनाएको होला
उसलाई छोटो लाग्छ जिन्दगी
छोटो जिन्दगीले घर पुग्दैन जूनसम्म !
हरेक वर्ष घडेरी जोडेर
जोड्दैजोड्दै घडेरी
हरेक देशका राजधानीमा
जसलाई घडेरी बनाउन मन छ
उसलाई पनि छोटै लाग्छ एकबारको जुनी
यति छोटो जिन्दगीले
कसरी जोड्छ धरतीभरि घडेरी !
हरेक देशका हरेक बैङ्कमा
आफ्नै नाममा खाता खोलेर
जसलाई नम्बर एक वित्तपति बन्नुछ
जति नै लुँड्याए पनि
एकबारको जुनीमा निकै गाह्रो छ त्यो
उसलाई पनि खाँचो छ
हजार वर्षको आयु
यो सय वर्षको नाथे चोलाले
कसरी बनिन्छ एक नम्वर वित्तपति !
आँखाले देखेजति सुन्दर नारीहरू
जसले छुनु छ मनखुसीले
भोगचलन गर्नुछ आफैँले
उछिन्नु छ महाभारतका कृष्णलाई
उमेरको कुरा पनि रहेछ
नाथे दुई चार सय भ्याएर
कहाँ तोडिन्छ कीर्तिमान
मनमनै सोचिल्याउँदा
उसलाई पनि छोटै भएको छ जिन्दगी !
समाजमा अरू पनि मान्छे छन्
ऋणले लखेटिएका
भोकले दपेटिएका
अपमानले कुल्चिएका
अभावले चाउरिएका
भेदभावले निचोरिएका
ती मान्छेहरूलाई
यही जिन्दगी ला….मो भएको छ
पट्यारलाग्दो जिन्दगी फटाउन
हम्मेहम्मे परेको छ तिनलाई
एउटै जिन्दगी
कसैलाई छोटो भएको छ
कसैलाई लामो भएको छ
जिन्दगीको लम्बाइ
फित्ताले ननाप्ने रहेछ सायद
जिन्दगीको लम्बाई नाप्ने
आ- आफ्नै फित्ता छन् अनुभूतिका
(भक्तपुर, सल्लाघारी निवासी तिमल्सिना विगत डेढ दशकभन्दा अघिदेखि सिर्जनामा सक्रिय स्रष्टा हुन्)
[email protected]
