• २०८१ कातिर्क ३० शुक्रबार

मलाई युद्धमा नपठाउनु आमा

गीता कार्की

गीता कार्की

यसपालीको दशैँमा
चराहरुले उत्सवमनाएनन्
हिउँचुलीको गर्वले हिमाल मुस्कुराएन
व्यासमुनि जस्ता पहाडहरु मौन रहे
आकाशको चाल्नीबाट चुहेको
घामको प्रकाश र पहेँलो जमरासंगै
लहलहाउँदो आमाको आशिवार्द
सिउरिन्छु शिरमा

भन्न मन लागिरहेछ

आमा !
राता अछेता टाँसेर निधारभरी
नपठाउनु मलाई युद्धमा
आमा
नपठाउनु …आमा !

पोहोर साल
फुलमानलाई उसकी आमाले
दही संगै चिरायु मुछेर
राता अक्षता निधारभरी टाँसिदिएकी थिइन्
बर्ष दिन नबित्दै
गोधुलीको निधारबाट बग्यो
रातो झरना र जून सागरमा खस्यो …

यसपालीको दशैँमा उसकी आमा
आँशुले मुछेका सेता अक्षता
परेवालाई छरेर आागनमा
बलेँसी भिजेकी छिन्

राता अछेता टाँसेर निधारभरी
मलाई युद्धमा नपठाउनु आमा

यसपालीको दशैँमा
एक बिटो कलम र
निलो मसी दिएर
परदेश पठाउनु
आघौँ आउँदा
हराएको देशलिएर आउने छु
जुनतार ओढेर निदाउने
झुलन लिएर आउने छु

राता अछेता टाँसेर निधारभरी
मलाई युद्धमा नपठाउनु आमा

हो ! नपठाउनु
एक बिटो कलम दिएर
परदेश पठाउनु !!


गीता कार्की
[email protected]