हिन्दी कविता
लामो अन्तराल पछि
आज घाम उदाएको छ
यो परम उत्सवको क्षण हो !
ढुसी
लेउ
खिया जस्ता चिजहरूले
हृदय आक्रन्त थियो
घना बादलको प्रहारले
आत्मा घायल थियो
प्रतीक्षाले आयु खाइरहेको थियो
र
यात्रा अवरूद्ध थियो
ईश्वर अल्लाहहरू
लामो समयदेखि
वेश्यालयमा कैद थिए
र
मन्दिर मस्जिदहरूमा
ताला लागेको थियो
प्रार्थना र
याचनाहरूको कुनै गुन्जायस थिएन
असंख्य प्रकोपहरू छातीमा बोकेर
निर्विचार निशब्द
म सिंगो युग
मौन उभिरहें
आज धेरै कालपछि
मस्तिष्कमा उज्यालो पसेको छ
यो अत्यन्त सुखदपल हो
आजै मैले-
प्रेमका बाँकी बक्यौताहरू चुक्ता गरिदिएँ
र
प्रेमबाट प्रेमलाई मुक्त गरिदिएँ
यसरी
अनन्त यातनापछि
आज पहिलो पटक
म निर्बन्ध यात्रामा निस्केको छु !
मौन आवाज
[email protected]
