कविता- हिन्दी
सुकेको पात बटुल्नेहरू
टिप्न पुग्छन् हरियो पात
बोट हल्लाएर
बोट लछारेर
बोटै मर्काएर
झरेका पातहरू बोरामा कोच्दाकोच्दै
हरिया पातहरूमा आँखा पुगिहाल्छन् ।
रातको सन्नाटा
लुकेको बैँस आफैँतिर सल्किँदा
चलबलाउन खोज्छ
अँध्यारो कुनाको आवाजले इसारा गर्दा ।
खेलाउन खोज्छ आँखाले
आफैँभित्र सेलाउँदै गएको तातेको मन
मरेको जाँगर
कसैले सुमसुम्याइदिए हुन्थ्यो जस्तो लाग्ने ।
(लोहनी स्थापित साहित्यकार हुन् ।)
[email protected]
